Kiedy Jaś się urodził, nie miałam łatwego macierzyńskiego startu. Nie znam powrotów do domu po 3 dniach z maleństwem w foteliku. Nie było mi dane. Znam za to strach, ogromny. Wiem czym jest niepewność i lęk. Milczenie lekarzy, niewiedza. Dobijało mnie to. Dosłownie. Brakowało mi tchu. Czułam się tak źle, jak źle można się czuć, wracając każdego dnia do domu, bez swojego nowo narodzonego dziecka. Kochałam Małego od momentu kiedy dowiedziałam się, że jest, ale czy byłam w nim zakochana?

Kiedy kobieta rodzi dziecko, oczekuje się od niej, że od pierwszych sekund poczuje bezgraniczną i wielką miłość do niego. I oczywiście, nie zrozumcie mnie źle, kocha swoje Maleństwo, ale według mnie ta piękna, ogromna miłość przychodzi z czasem. Przychodzi wraz z codziennym poznawaniem swojego dziecka. Z jego pierwszym uśmiechem na Twój widok, pierwszym okrzykiem radości, kiedy nachylasz się nad łóżeczkiem. Każdego dnia uczycie się siebie nawzajem, uczycie się jak być razem. Jeszcze 3 miesiące temu, nie czułam tego, co czuję teraz. Teraz nie tylko bezgranicznie kocham swojego Syna, ale jestem w nim zakochana. I nie wstydzę się powiedzieć, że to wymaga czasu. Jak w każdym związku, uczysz się kochać drugą osobę, z dzieckiem nie jest inaczej... Mój Mąż znalazł idealne określenie na nasz obecny stan w stosunku do Jasia - patrząc na jego mimikę twarzy, słuchając dźwięków które wydaje, obserwując jego radość a nawet i małe tragedie, mamy ochotę się w nim "wytarzać" :) Naprawdę, nie istnieją słowa które są w stanie opisać jak bardzo kocham moje dziecko. Czasami patrzę na niego i mam ochotę się rozpłakać, bo nie jestem w stanie ogarnąć jego perfekcji. Pamiętam, jak na początku naszej wspólnej drogi, nieustannie nie mogłam się doczekać, a to aż skończy 3 miesiące, a to aż zacznie się śmiać na głos, a teraz? Teraz krzyczę, czas STOP! Za szybko, za szybko mijają dni i choć dla nikogo nie jest to nowość, prawdą jest, że przy dziecku widzisz to znacznie bardziej. Nie czujcie się źle, jeśli ta wielka miłość jeszcze na Was nie spłynęła, nie biczujcie się w nieskończoność, nie dobijajcie wyrzutami sumienia. "Przecież mówią, że po kilku sekundach od porodu już zapomnisz jak bolało i pokochasz całą sobą", "co jest ze mną nie tak, że tak się nie czuje?!", "jestem wyrodną matką..." Nic podobnego, jesteś zupełnie normalna. To uczucie które spodziewasz się poczuć, trafi Cię jednego dnia, jak grom z jasnego nieba, a wtedy zrozumiesz czym jest czysta, bezgraniczna miłość do drugiego człowieka, jakiej nigdy wcześniej nie zaznałeś.
Synku, kocham Cię.