Pojawiła się u Nas możliwość wspólnego wyjazdu na wakacje z Jasiem i zaczęłam się zastanawiać, ile osób "doradzi" mi, że popełniam błąd zabierając tak małe (w ich przekonaniu) dziecko za granicę.


Ja do tematu podeszłam bardzo entuzjastycznie, bo kto nie cieszyłby się na wspólny wyjazd w ukochane miejsce? Wyobraziłam sobie te małe gołe stópki wystawione w spacerówce na bajecznie ciepłe, morskie powietrze. Zaciekawienie i radość Małego, na wszystko co nowe... A najbardziej nie mogę się doczekać obserwowania go, w chwilach niczym niezakłóconej, dziecięcej radości. Nie doszukuje się zagrożeń i niebezpieczeństw, ponieważ takowe czyhają na Nas gdziekolwiek byśmy się nie udali, ba, nawet w domu. Nie chce przeżyć życia w strachu, myśląc, co złego może się przytrafić mojemu dziecku. Chce pokazać mu, jak piękny jest świat, jak wiele miejsc do zobaczenia. Jasiu jest zdrowym dzieckiem i nie widzę podstaw do tego, aby takiego wyjazdu się obawiać. Uzbroimy się w Europejskie karty zdrowia, ubezpieczenie (obowiązkowo!), kąpielówki i jesteśmy gotowi do drogi;) Ja, choć jeszcze do końca nie wiem jak będzie, nie mogę się doczekać. A jakie Wy macie zdanie na temat zabierania małych dzieci na zagraniczne wakacje (no bez przesady, 3h lotu to nie tak źle...)? Podzielcie się spostrzeżeniami, może mi coś doradzicie?